18 Ocak 2008

Çok Zor

Bir anne adayı için en zor anlardan biridir sanırım.
Hamileliği öğrenip, safha safha bunu yaşaması. Doğacağı günü sabırsızlıkla beklemek. Adını bile belirlemek. Alışveriş yapmaya başlamak. Ama nedensiz bir şekilde hamileliğin sona erdirilmesi gerektiğini öğrenmek. İçinizdeki varlığın, yaşayan, kalp atışlarını duyduğunuz, ultrasonografik fotoğraflarını gördüğünüz bebeğinizin bir nedenden dolayı enfeksiyon kapıp öldüğünü öğrenmek çok zor anlardan biri.

Adana'da yaşayan kuzenimin eşi tam 7,5 aylık hamileydi. Kuzenim benim için kardeş gibidir. Çok severim. Eşini de keza öyle. Hamileliklerini öğrendiğimde çok sevinmiştim. Mart başında doğumun gerçekleşmesi bekleniyordu. Hele kuzenim çok heyecanlıydı eşi hamile olduğu için. Sanki eşi değil de o hamileliği yaşıyordu. Eşinin üzerine çok düşüyordu, hamileliğini çok rahat yaşamasını istiyordu. Bu olay her ikisi içinde çok büyük bir yıkım oldu.

Olayı öğrendiğimde şok oldum diyebilirim. Oğluma hamile kalmadan önce başımdan iki hamilelik geçmişti. Ama nedendir bilinmez; ilk hamileliğim 8 haftalıkken bebeğin gelişimi olmadığı belirtilerek sonlandırıldı, yani küretaj oldum. Sonrasında benim ve eşimin tüm genetik testleri yapıldı, herhangi bir neden var mı araştırma yoluna gidildi. Testlerimiz her ikimizin de temiz çıktı. İlk hamileliğimin sonlandırımasından çok kısa bir süre sonra (yaklaşık 3 ay sonra) tekrar bir hamilelik yaşadım. İlk başlarda hamileliğim çok iyi gidiyordu. 10. haftaya geldiğimizde başta duyduğumuz kalp atışlarını bir anda duyamaz olduk. Bebek içimde ölmüştü ve tekrar bir küretaj yaşamam gerekiyordu. Bu ne demekti; ben bir katildim ve içimde bir canlı barındıramıyordum. Allah böyle bir olayı hiç bir kadına yaşatmasın. Psikolojiniz tamamen bozuluyor. Sanki sizi uçurumdan itiyorlar ve sonu yok, düşüp duruyorsunuz. Doktoruma sonuna kadar güveniyordum. Bir kadın için çok önemlidir Kadın Doğum Doktoru. Evliliğim başından beri aynı doktora gidiyordum. Güvensizliğim söz konusu değildi. Bana doktorunu değiştir başka doktora git dendi. İnsanları üzmemek için gittim. Ama sonunda küretaj oldum. Sonrasında yaşanılanlar çok acı. Genetik olarak bir problem yok ama yaşanılanlar ortada. Ben anne olamıyacağım diyordum kendi kendime. Kendi içimde yaşıyordum acılarımı. Başkalarıyla paylaşmak zor geliyordu.

Annem Ankara'da bir jinekologtan randevu alıp muayene olmamı istedi. Yapılan tüm testleri yanıma alıp doktorun masasının karşına oturdum. Tüm testleri inceledikten sonra bana doktorun dedikleri hala kulaklarımda:
"Tüm testleriniz temiz. Evlendiğinizde çiftler birbirlerine bir alışma devresi geçirirler. İnsana böbrek nakli yapılacağı zaman, nasıl uygun olanı bulmak için uğraşılırsa bunu da öyle düşünmen gerekir. Fiziksel olarak birbirinize uyum sağlasanızda, biyolojik olarak birbirinize adapte olamamışsınız. Bunun yanında sana diyebileceğim başka bir şey daha var. Allah; kadına, çok özel bir yeti vermiştir. Eğer yaşamış olduğun bir hamilelikte, dünyaya getirmeye hazırlandığın bebek, başlarda ( yani ilk üç ay içerisinde) sağlıklı değilse kadın vücudu bunu elemine eder, yani eler. Bir şekilde bebeğin yaşamına son verir. Elbette bunu kadın bilerek ve istiyerek yapmaz. Bu istemsiz olarak yapılır."Bana kısaca doktorun söyledikleri bunlardı. Beni muayene bile etmemişti doktor. Ama çok büyük bir rahatlama olmuştu içimde. Eskişehir'e döndüm. Düşünmemeye çalışıyordum artık yaşadığım hamilelikleri ve küretajları. Her şeyi oluruna bırakmıştım. 1 veya 2 hafta içerisinde şüphelenmeye başladım hamilelikten ve direkt doktoruma gittim. Test bile yapmadım. Bana idrar testinden sonra güzel haberi verdi. Hamileydim. Yani ben Ankara'da ki doktora muayene için gittiğimde zaten hamileymişim. O andan itibaren karar verdim. Artık nete girip bebeğim ne kadar oldu diye bakmıyacaktım. Alışveriş yapmıyacaktım. İlk üç ay nasıl geçti anlatamam. Benimle birlikte doktorumda aynı şekilde diyebilirim Üç ay geçince bana aynen şunu söyledi "bu son hamileliğin de böyle olursa sana nasıl söyliyebilirim diye düşünmüyor değildim. Ama o kısmı atlattık artık, derin bir nefes alabiliriz."

Ve sizlerinde bildiği gibi yaşam sevincim, oğlum, baldan tatlım Berke'mi dünyaya getirdim. Allah uzun ömürler versin benim oğluma ve hepimizinkine.

Kuzenimin eşinin yaşadıklarını çok iyi anlıyabiliyorum. Ama onunki daha acı esasında. Bebeği sezeryanla alma durumundalar. Hatta bu postu yazdığım sıralarda belki de operasyonla alınmıştır bile. Hamileliğiniz sonlanıyor, sezeryan oluyorsunuz, lohusalık dönemi yaşıyacaksınız ama ortada bebek yok. Ama ben inanıyorum ki onlar bunu atlatacaklar ve yeniden bebek sahibi olacaklar. Birbirlerine olan sevgileriyle bunu aşacaklar. Aşmak zorundalar. Geçmişler olsun ikinizede canlarım.

23 yorum:

Adsız dedi ki...

canlarımız canlarını kaybettiler ama hayat devam ediyo allahın takdiri işte elden gelen bişey yok..her işte bi hayır var demekten başka..

Açalya dedi ki...

Kuzeninin eşine geçmiş olsun, bir anne olarak çok üzüldüm. Senin yaşadıklarına da üzüldüm. Kuzenin ve eşin eminim sağlıkla bir çocuk yapacaklar ileride.

Gamzeli dedi ki...

Çok çok geçmiş olsun ve allah yaşatmasın bir daha kuzenine ne kadar kötü birşey ama atlatır inşallah :((((

Adsız dedi ki...

çok geçmişler olsun , okurken içim sızladı :(

Adsız dedi ki...

Balım çok iyi biliyorum aynısını teyzem yaşadı bebeğini kaybetti yani hemde doğduktan sonra Allahdan sabır diliyorum geçmiş olsun tez zamanda sağlıklı bir bebek nasip etsin

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] dedi ki...

Çok çok geçmişler olsun. Çok üzücü bir durum. Allah yardımcıları olsun. Yavrularımıza da uzun, sağlıklı ömürler versin. Ve onlara da en kısa zamanda sağlıklı bir bebek dünyaya getirmeyi nasip etsin inşallah.

Tabiat Ana dedi ki...

Sevgili baldan-tatlı,
Doğaya hamile kalmadan önce benimde başıma böyle birşey gelmişti.2,5 aylık bebeğimizin kalp atışları birden bire duruverdi.İnsan o anda gerçekten çok kötü hissediyor kendini.Bir boşluğa düşmüş gibi.Ama doktorunun söylediklerinin hemen hemen aynısını söylemişti banada doktorum.Bir süre atlatamamıştım bende ve korkmuştum yeniden denemekten... Ama hayat işte devam ediyor ve allaha şükürler olsun ki şimdi sağlıklı bir kuzumuz var.
Zor zamanlar atlatmaları gereken çok haklısın ama allah kuvvet versin her ikisinede.Sevgileri daim olsun ve en kısa zamanda yeniden hazır hissettiklerinde sağlıklı sıhhatli bebişlerini kucaklarına alsınlar inşallah

Mutluveumutlu dedi ki...

Çok geçmiş olsun. Allah yardımcıları olsun.
İnşallah en kısa zamanda sağlıkla bir bebek dünyaya getirirler.

renkler dedi ki...

llah Berkeciğe uzun ömür versin, hepimizin yavrusunu bize bağışlasın. İki yavrunu hamileyken kaybetmek çok çok acı. Kuzenine de çok üzüldüm. Allah ileride bir evlat nasip etsin inşallah... Öpüyorum.

PERİLİ KÖŞK dedi ki...

benimde ilk hamileliğim 3 ayın sonun da kalp atımının durması ile son buldu..O gün ağladığım kadar daha hiç ağlamamıştım.
doktorun söyledği doğal selection ,bütün hamilelıkler doğumla sonuçlansa nüfus patlaması olurdu....
çok acımasızca gelmşti bana ,niye ben o zaman demiştim...

anemon dedi ki...

cok geçmiş olsun kuzenin için
cok zor bende oğlumdan önce bebek karnımda öldüğü için kürtaj olamk zorunda kalmıştım sonra oğluşum oldu 3 yıl öcesine kadarda yeni bir hamilek fakat ben o sırada bir ameliyat gecrism ilaç yüklemesi filan drm alınmasını istedi dünyam yıkıldı bir de kalp atıslarını filan duymuştum ben katilmiyim diye kendim e uzn bir süre hesaplastıp
ama bu dahada zor arkadsımında 6 5aylık doğtturlmak zorunda kaldı bebek özrülüydü düşünsene okadar acı cekiyorsun doğum sırasında hamileyken bekliyorsun umutla ellede hiç bir sey yoj cok zor cok

BALDAN TATLI dedi ki...

Sevgili Handecim; çok haklısın hayat çok zor. Metanetli olmak gerekiyor.

Sevgili Açalya; çok teşekkür ederim. Bende eminim, önlerinde daha çok güzel günler onları bekliyor.

Sevgili Gamzeli; Sağol atlatması gerekiyor ve başaracak eminim.

Sevgili Azimli; Teşekkür ederim.

Sevgili Edi; Teyzene de çok geçmişler olsun. Onun yaşadıkları da çok zor. Hele doğum yaptıktan sonra. Teşekkürler.

Sevgili Fikriminincegülü;Yaşananlar çok zor. Dileklerin için teşekkür ederim. Buradan duyaracağım zaten bir bebek beklediklerinde.

Sevgili Tabiat Ana; son yıllarda bu tür olaylar fazla mı oluyor? Yoksa başına gelince mi insana fazla görünüyor. Kime bahsetsem aynı şeyden bahsediyor. Yediğimiz şeyler mi dokunuyor. Anlamak mümkün değil. Yaşıyan çok daha iyi anlıyabiliyor. Çok teşekkür ederim. Sana da çok geçmişler olsun.Yavrularımıza Allah uzun ömürler versin.

Sevgili Mutluveumutlu; dileklerin için çok teşekkür ederim.

Sevgili Renkler; diğer hamileliklerimde gerçeğe dönüşseydi şimdi üç evlat sahibi olacaktık. Şimdi tekrar hamile kalmak çok zor geliyor. Mayanın hepsini oğlana kullandık sanırım. İstiyorum yeni bir bebek ama maya tutmuyor :))

Sevgili Perili köşküm; çok sayıda kadının başına geliyor bu olay. Sanada çok geçmişler olsun. Biz kadınlar ne kadar güçlüyüz ki bu tür olaylara göğüs gerebiliyoruz değil mi?

Sevgili civciv; sen de çok zor zamanlar geçirmişsin. Aylar boyu bekliyorsun doğuracağın günü. Bebeğini eline alıp onu koklamayı diliyorsun ama olmuyor işte. Allah'a sığınmaktan başka elimizden bir şey gelmiyor maalesef.

Dikkat! biyo var ! dedi ki...

Ne tanıdık bi yazı oldu bu.Kuzenin birebir arkadaşım Nilayın yaşadıklarını yaşamış:(

Berkene allah uzun ömürler versin annesi.Ve cümlemize.....

loungetime dedi ki...

Benim bir arkadaşım 5,5 aylıkken bu durumu yaadı. Yani gerçekten çok acı. Umarım çabuk atlatır.

Bocuruk dedi ki...

Çok üzüldüm, geçmiş olsun. Allah hayırlı, sağlıklı bir evlat nasip etsin onlara ve isteyen herkese.
Sevgilerimle...

gochemoche dedi ki...

Ne kadar guclusun baldan tatli Allah bu kizcagiza ve esinede ve onlarin durumunda olan butun kadinlara ve eslerine guc sabir ve en sonunda saglikli hayirli mutlu evlatlar nasip eder insallah. yorumlari okudugum kadari ile bu durumu yasamak zorunda kalan herkesin simdi maasallah mutlu saglikli cocuklari var, ayni sey onlar icinde gecerli olur umarim.
dualarim onlarla olucak

Aybike Ceylan dedi ki...

Allah yardimcilari olsun Baldan tatlim, Benimde basimdan gecti buna benzer seyler.

Sevgiler

karamelize dedi ki...

baldan tatlı selam,
kuzenine benden selam ve bol bol pozitif enerji götür, ne olur... ben de ilk bebeğimi enfeksiyon sonucunda kaybettim ve ben de sezeryan olmak zorunda kaldım...hem ameliyat olmuş, hem loğusa yatağında yatmıştım,ama tek farkla, yan odalardan bebek sesleri gelirken , bizim odamızda derin bir sessizlik vardı...
ilk zamanlarda psikolojik destek almasında fayda var, kendini hazır hissettiğinde de yeniden deneyecek, ve korkmayacak ve inanacak... önce allaha sonra kendisine güvenecek...
geçmiş olsun dileklerimle,
sevgiler

Aslı Cin dedi ki...

Kolay değil, hem de hiç kolay değil. Yaşamayan biri olarak bilemem ama düşündükçe kolay olamayacağını biliyorum. Yüzleri güler inşallah.

loungetime dedi ki...

Aslı'cığım, bu çerceve konusunda bana yardımcı olur musun? Ben siteye girdim ama hiç bir şey anlamadım. Dediğin bölümleri de bulamadım. Öpüyorum

böğürtlengözün annesi dedi ki...

Çok geçmiş olsun.Yaşadıkları çok zordur eminin. Allah isteyen herkese evlat nasip etsin, bu duyguyu tattırsın hayırlısı ile..

Tijen dedi ki...

Geçmiş olsun!

Adsız dedi ki...

slm arkadaşlar aslı hanım benim eski velim olmasının yanı sıra çok sevdiğim bir ablamdır.
bu akşam bizi yemeğe çağırdı ve saydığı menü akıllara zarar ee bide bunu asla abla yaparsa yememek mümkün deil ve ben diyetteyim bu akşam işim zor kendimi nasıl tutarım bilemem ....
karar verdim tutmayacağım hellllleee pizza kazandibi salatalarr alllaahhh yandıkkk
şimdiden ellerine sağlık ablam...